شاید هم اکنون ما تنها بیت های اطلاعات درون سی دی خدا باشیم:
شاید هستی ما واقعی نباشد. پروفسور نیک باستروم (Nick Bostrom) چنین ابراز می کند که ما احتمالاً داخل یک شبیه ساز کامپیوتری زندگی می کنیم. با فرض این مساله شبیه سازی دانش و آگاهی نیز امکان پذیر می شود و سپس تمدن آینده نیز از آن تبعیت می کند. اکثر جهان های مشاهده شده یک بار شبیه سازی شدند. شانس زیادی هست که ما در یکی از آنها هستیم. در این مورد شاید تمام عجایب گیتی شناسی از جمله ماده تاریک و انرژی تاریک تکه هایی هستند که به آسانی به هم می چسبند تا بتوانند تناقضات و ناهماهنگی های موجود در شبیه سازی مان را بپوشانند.
جان ویلر عقیده داشت که تمام واقعیات فیزیک را می توان به اطلاعات خالص تقلیل داد.بکنشتاین ایده ی اطلاعات سیاهچاله را با پرسیدن این سوال یک قدم فراتر برد:
آیا کل جهان یک برنامه ی رایانه ایی است؟آیا ما تنها بیت هایی بر روی سی دی کیهانی هستیم؟
برای این منظور باید پرسشی دیگر را مطرح کرد:
آیا می توان تمام جهان را در یک برنامه ی رایانه ای محدود، دیجیتالی کرد؟
ریشه ی این سوال به قوانین حرکت نیوتون و کاربردهای بسیار علمی آن در زندگی ما باز می گردد. در اصل رایانه ها می توانند از قوانین حرکت نیوتون استفاده کنند تا تقریبا با دقت خوبی مسیر حرکت مولکول های تشکیل دهنده ی هوا را محاسبه کنند تا شاید بتوان مسیر حرکت طوفان را پیش بینی کرد. اما در عمل برنامه های رایانه ایی شدیدا بی دقت هستند و در بهترین حالت بیشتر از چند روز برای پیش بینی هوا قابل استفاده نیستند. برای پیش بینی هوا باید بتوان حرکت هر کدام از مولکول های هوا را پیش بینی کرد، چیزی که بسیار فراتر از توانایی های قدرتمند ترین رایانه های ماست. همچنین مشکل نظریه ی آشوب و اثر پروانه ای نیز وجود دارند، طوری که کوچکترین لرزش ناشی از بال های پروانه می تواند اثر اعوجاج گونه ای ایجاد کند که در مواقع بحرانی هوای صدها کیلومتر آن طرف تر را به طور قطع تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین بسیار مشکل است بتوان یک دنیای نیوتونی را در برنامه ای رایانه ایی خلاصه کرد، زیرا متغیرهای بسیار زیاد و پروانه های فراوانی وجود دارند.
اما در دنیای کوانتومی، اتفاقات عجیبی به وقوع می پیوندند: بکنشتاین نشان داد که تمام محتویات اطلاعات یک سیاهچاله با مساحت سطح افق رویداد آن متناسب است.
برای مشاهده ی این مطلب این مطلب روشی حسی وجود دارد: بسیاری از فیزیک دانان عقیده دارند کوچک ترین فاصله ی ممکن در جهان هستی برابر طول پلانگ یعنی 10 به توان منفی 23 سانتیمتر است. در این فاصله ی فوق العاده کوچک، فضا دیگر هموار نبوده شبیه به مایعی متشکل از حباب ها، کف آلود می شود. ما می توانیم سطح کروی افق را به مربع های کوچک تقسیم کنیم به گونه ایی که هر کدام طولی برابر طول پلانگ داشته باشند. اگر هر کدام از این مربع ها شامل یک بیت اطلاعات باشند و تمام مربع ها را با هم جمع کنیم به طور تقریبی مجموع اطلاعات یک سیاهچاله را به دست آورده ایم.
حال به پرسش اول برمی گردیم:
آیا جهان ما یک برنامه ی رایانه ای کیهانی است؟
آیا کسی یا چیزی توانسته جهان ما را با استفاده از قدرت خداگونه ی خود مانند یک برنامه ی رایانه ایی شبیه سازی کند؟ اگر بتوان جهان را دیجیتالی کرد و به صفر و یک خلاصه نمود آنگاه این سوال پیش می آید: مجموع اطلاعات موجود در جهان چقدر است؟
بکنشتاین تخمین می زند که یک سیاهچاله با عرض در حدود یک سانتیمتر می تواند 10 به توان 66 بیت اطلاعات را در خود جای دهد. اما اگر واقعا یک شیء وجود داشته باشد که با ابعاد تنها یک سانتیمتر بتواند چنان تعداد زیادی بیت اطلاعات را در خود نگه دارد، بنابراین جهان مرئی ما احتمالا شامل اطلاعات بسیار بیشتری است.حد اقل 10 به توان 100 بیت اطلاعات. اگر این تصویر صحیح باشد ما موقعیت عجیبی در جهان هستی داریم. در چنین نظریه ای اگر بتوانیم بیت اطلاعات را بر روی یک سی دی (یا هر وسیله ی ذخیره سازی اطلاعاتی) جای دهیم می توانیم هر رویدادی را در جهانمان به راحتی در اتاق نشیمن خود جای دهیم، گذشته و آینده را ببینیم، می توان بیت های روی این سی دی را مرتب یا مجدد برنامه ریزی کرد به نوعی که واقعیت فیزیکی به روش دیگری اتفاق افتد.
و در آن زمان ما خدا خواهیم بود و شاید هم اکنون ما تنها همان بیت های اطلاعات درون سی دی خدای کیهانی باشیم.
این مطلب عینا از ادرس زیر برداشت شده است :
http://
